μυσαχρόν

μυσαχρόν (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «μυσαρόν, μυσαχθές».

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. μυσαχ- τού μυσάττομαι* «αποστρέφομαι, σιχαίνομαι» (πρβλ. ἐ-μυ-σάχ-θην) + κατάλ. -ρός, -ρόν (πρβλ. βδελύττομαι: βδελυχρός)].